Εδώ και 20 χρόνια περίπου ασχολούμαστε με το σκάκι, προπονώντας εκατοντάδες παιδιά σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Αυτή την εμπειρία της δώσαμε το σχήμα του βιβλίου. Για το περιεχόμενο χρησιμοποιήσαμε την ενέργεια που παίρναμε τόσα χρόνια από τους μαθητές μας, λίγη φαντασία και πολύ κόπο και τα δύο βιβλία μας έγιναν πραγματικότητα: "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το σκάκι" και "Σκάκι και φαντασία".

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

το σκάκι, στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη

Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος

Έλα να
παίξουμε...
Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου
Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη
Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου
Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου
Έχουν πεθάνει από καιρό
πριν από μένα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις

Έλα να
παίξουμε...

Ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου
Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω!
Τραβάνε μπρος σκυφτοί δίχως καν όνειρα

Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Όλα, όλα, και τ' άλογά μου θα στα δώσω
Μονάχα ετούτο τον τρελό μου θα κρατήσω
που έρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει

δρασκελώντας την μιαν άκρη ως την άλλη
γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά
αναστατώνοντας τις έριες παρατάξεις

Έλα να
παίξουμε...
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα...

2 σχόλια:

  1. Το Πιόνι

    Πολλάκις βλέποντας να παίζουν σκάκι
    ακολουθεί το μάτι μου ένα Πιόνι
    οπού σιγά, σιγά τον δρόμο βρίσκει
    και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει
    Με τέτοια προθυμία πάει στην άκρη
    οπού θαρρείς πως βέβαια εδώ θ αρχίσουν
    οι απολαύσεις του κ οι αμοιβές του.
    Πολλαίς στον δρόμο κακουχίαις βρίσκει.
    Λόγχαις λοξά το ρίχνουν πεζοδρόμοι,
    τα κάστρα το χτυπούν με ταίς πλατειαίς των
    γραμμαίς. μέσα στα δύο τετράγωνά των
    γρήγοροι καβαλλάρηδες γυρεύουν
    με δόλο να το κάμουν να σκαλώσει.
    κ εδώ κ εκεί με γωνιακή φοβέρα
    μπαίνει στον δρόμο του κανένα πιόνι
    απ το στρατόπεδο του εχθρού σταλμένο.

    Αλλά γλιτώνει απ τους κινδύνους όλους
    και στην υστερινή γραμμή προφθαίνει.

    Τι θριαμβευτικά που εδώ προφθαίνει,
    στην φοβερή γραμμή την τελευταία,
    τι πρόθυμα στον θάνατό του αγγίζει!

    Γιατί εδώ το Πιόνι θα πεθάνει
    κ ήσαν οι κόποι του προς τούτο μόνο.
    Για την βασίλισσα, που θα μας σώσει,
    για να την αναστήσει από τον τάφο
    ήλθε να πέσει στού σκακιού τον Άδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωδή στους τσακισμένους γλάρους. (Απόσπασμα)

    Φωνή του πελάγου
    Ατρόμητη, βαθιά
    Σ' άκουσα βουβός!
    Κι έπαιξα σκάκι με τους γλάρους
    Πάνω στο σύννεφο που μιμήθηκε το πρόσωπό σου
    Κερδίζοντας λίγες στιγμές ελευθερίας.
    Ποιος αγκυλώθηκε πίσω απ΄την άγρια μουριά
    Κι έβαψε τον ουρανό;
    Μη τον μετατοπίζεις
    τον άσπρο βασιλιά σου
    Στην καρδιά του γεννήθηκ' ένα αηδόνι.

    από http://www.chesslessons.gr/chess-greek-poems.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή